Vught - Vessem

Na een maand pak ik de draad weer op. Met het openbaar vervoer ga ik naar Vught waar ik de etappe van vandaag start. Ik ben 21 augustus geeindigd in 's Hertogenbosch, maar het stuk tussen 's Hertogenbosch en Vught is weer hetzelfde, dus sla ik dat over. Ik begin bij recreatieplas De IJzeren Man. Voor de aanleg van het station 's Hertogenbosch werd met een 'ijzeren man' (een rondgaande ketting van graafbakken) zand gegraven uit wat nu bosplas De IJzeren Man is. Omdat de ketting net als een cirkel eindeloos lang was, werd deze een Jakobsladder genoemd, net als de eindeloos lange ladder die in aartsvader Jakobs droom tot in de hemel reikte. Tussen Esch en Haaren gaat de route over een onverharde weg door de hooilanden van de Essche stroom. Deze gekanaliseerde beek mondt bij Den Bosch uit in de Dommel. Tot vijftig jaar geleden was de 12 km lange beek zeker twee keer zo lang. Het was een ondiep, slingerend stroompje met hier en daar flinke stroomversnellingen. Met een groot herinrichtingsproject is de oude beekloop hersteld waarbij de stroomsnelheid omhoog is gegaan en de water- en bodemkwaliteit is verbeterd waardoor vissen weer naar de bron kunnen trekken. Ook heeft waterschap de Dommel, samen met een particulier twaalf hectare landbouwgrond omgevormd tot natuurgebied. De kade is verlaagd, zodat het nieuwe natuurgebied bij hoog water deels onder water staat. Dankzij nieuw aangelegde poelen en beplanting krijgen de das en de salamander meer ruimte om zich te verplaatsen in het landschap.

De weervooruitzichten voor vandaag gaven regen op. Het gaat een tijd goed totdat ik (gelukkig) net weer een beetje in de bewoonde wereld kom. Ineens barst de bui los vergezeld van een hevige storm. Ik ga met m'n rug tegen een garage staan bij een woonhuis. De regen komt van achter de garage en waait zo min of meer over mij heen. Na een kwartier is het nagenoeg weer droog en ga ik verder.

Het 14e eeuwse kasteel Nemerlaer ligt op een uitgestrekt landgoed van 116 hectare. De naam is herleid van het riviertje de Nemer; 'laer' was vroeger een open plek in het bos. Hier moet ik even zoeken naar het vervolg van de route.

Het pelgrimspad voert dwars door een van de grootste natte heidegebieden van ons land, de Kampina (1200 ha). Het ligt tussen Boxtel en Oisterwijk. Samen met de provincie Noord-Brabant strijdt natuurmonumenten tegen bedreigingen als oprukkende verstedelijking en nieuwe infrastuctuur. Dertig jaar geleden (alweer) heb ik hier een rondwandeling gemaakt, dus ik heb me erg verheugd op deze hernieuwde kennismaking met Kampina. In mijn herinnering liep ik toen voornamelijk over smalle bospaadjes langs heel veel vennen. Nu loop ik vooral door het bos en over de heide en langs een enkele ven. Het is nog steeds een prachtig gebied. Ik kom helemaal niemand tegen, het stormt bijna en mijn regencape klappert. Hartstikke lekker dus. Op oude kaarten uit 1800 is te zien dat de Kampina destijds een uitgestrekt heidegebied was. De huidige bossen werden vanaf 1900 aangeplant of kwamen spontaan op, toen de heide niet langer werd begraasd door schapen. het overgrote deel van de bossen is geplant om te voorzien in naaldhout, gebruikt voor de papierproductie en voor het stutten van mijngangen in de kolenmijnen. In de loop der tijd zijn veel vennen verloren gegaan door verzuring, vermesting en verdroging. Twee eeuwen geleden waren er zo'n tweeduizend vennen, nu nog maar 850. Natuurmonumenten heeft vennen uitgebaggerd, oevers geplagd en bomen aan de waterkant gekapt. Hierdoor heeft de wind meer vat op het water gekregen: het vallende blad verstikt de vennen niet langer, het water is minder zuur en voedselrijk en de vegetatie is gevarieerder.

Ik was al gewaarschuwd in de routebeschrijving dat het kon zijn dat de route verlegd was. En inderdaad: in het boekje stond rechtdoor en de routewijzer op de boom gaf linksaf aan. De truc nu was om het boekje in mijn zak te stoppen en op de bewegwijzering te vertrouwen. Dat viel niet mee. Ik was de controle kwijt en daar heb ik een hekel aan. Tegelijk was het ook best spannend: vind ik het allemaal en waar kom ik uit zodat ik de beschrijving weer kan oppakken. Gelukkig is het helemaal goed gegaan, op 1 keer na. Maar dat had ik na een paar honderd meter al in de gaten, dus snel terug naar waar ik het laatste pijltje had gezien.

Ik loop lekker vandaag op mijn nieuwe sokken en schoenen. 1 Blaar is de oogst, dus dat valt erg mee. Ik ben om 17.30 uur bij mijn slaapadres en wordt verwelkomt door de vrouw des huizes met een lekker bakkie thee.

De volgende ochtend vertrek ik weer om 8.45 uur. Eerst ruim 1 km teruglopen naar de route. Het lijkt veel korter dan gister.

Midden in het bos kom ik na ruim twee uur lopen bij een mooie witte kapel De Heilige Eik. Ik brand een kaarsje (oftewel een waxinelichtje). Na even rustig gezeten te hebben vervolg ik mijn tocht....althans dat denk ik. Na een tijdje valt mij op dat ik al heel lang geen bewegwijzering meer heb gezien. Ook klopt inmiddels de beschrijving niet meer. Eigenwijs als ik ben denk ik nog dat door door te lopen het wel weer goed zal komen. Ik loop tenslotte langs het Wilhelminakanaal en daar moest ik toch uitkomen. Leer van deze dag: het komt niet goed, ik keer toch terug en probeer het bij de kapel opnieuw. Ik dwaal wat rond en vind de route niet. Ik ben op zoek naar een naambordje met Kruisweg en vind het niet. Eindelijk is er een vriendelijke man die mij uitlegt dat de Kruisweg een pad door het bos is, voorstellend de lijdensweg van Christus. Er staan 12 staties die deze lijdensweg verbeelden. Gevonden! En ik vervolg eindelijk mijn weg.

Ik kom op een heel andere plek bij het Wilhelminakanaal! Dit 68 km lange kanaal verbindt de Amer aan het Hollandsch Diep met de Zuid-Willemsvaart. Het kanaal verbindt Tilburg en Eindhoven met de Maas en was in het begin van de 20e eeuw een belangrijke aan- en afvoerroute.

In Middelbeers is het tijd voor een bakkie koffie met appeltaart. Maar helaas, het blijkt verkeerde (smakeloze) koffie en nat karton (ik citeer Floris, die fabrieksappelgebak, opgewarmd in de magnetron, zo noemt).

Op de prachtige Landschotse heide verdwaal ik voor de tweede keer vandaag. Ik loop in gedachten en heb dus een afslag gemist. Tweede leerpunt vandaag: doorzetten, ook als ik een bord zie waaruit blijkt dat de weg rechtstreeks naar Vessem veel korter is dan mijn route. Maar mijn route is natuurlijk en gelukkig wel veel mooier. Het is 15.13 uur als ik, best heel erg moe, weer eens ga zitten. Ik weet dat ik nog zo'n 2 km verwijderd ben van de bushalte en dat de bus 1 keer per uur gaat en wel om 15.42 uur. Derde les vandaag: als het moet kan ik ineens weer heel snel lopen en ben al om 15.35 uur bij de bushalte van de buurtbus.

Ik heb, inclusief geschatte omloop, 20,5 en 25 km gelopen. het totaal komt dan op 254,5 km. Het weer was best goed, maandag twee buien en heel veel wind, dinsdag droog en nog steeds behoorlijk winderig. De temperatuur was zo'n 18 graden.